Fietsen in het noorden van het land

Nadat ik in de afgelopen jaren al 6 keer bij Hotel "De Oude Smidse" ben geweest, lijkt het me leuk om daar een keer met Gina naartoe te gaan. In september vinden we een gaatje in onze agenda's en van 22 tot en met 24 september reizen we af naar Noord-Nederland. Weliswaar slapen we in De Oude Smidse, maar we fietsen deze dagen vooral in natuurgebieden die op de heen- of terugweg liggen. Op de heenweg doen we de Weerribben aan, de tussendag brengt ons naar het Drents-Friese Wold en op de weg naar huis doen we het Dwingelderveld aan.

Woensdag 22 september. We gaan vandaag voor het eerst op pad met onze nieuwe fietsendrager, nou ja nieuw, we hebben die al driekwart jaar in huis, maar het is er nog niet van gekomen die te gebruiken. Met enige moeite en een lichte verwonding verder krijg ik alles op de trekhaak en rijden we richting Blokzijl. Bij Papendrecht komen we er al achter dat ik vergeten ben de jas van Gina in de auto te doen. Terugrijden doen we niet, want ze geven best redelijk weer op. Kwart over twaalf arriveren we in Blokzijl waar we eerst op zoek gaan naar een restaurant voor een cappuccino.

Bij restaurant Sluiszicht in Blokzijl hebben ze cappuccino en ook lekkere appeltaart.

De route die we gaan rijden, heb ik via de ANWB-site al voorbereid. We starten in Blokzijl (44) en gaan dan tegen de klok in (via 50) eerst naar Ossenzijl (10) en daarna weer terug via de westelijke route.

Vanuit Ossenzijl rijden we over het fietspad langs het water met de aparte naam, de Kalenberg. We moeten steeds over kleine bruggetjes fietsen. Halverwege drinken we iets bij 't Lokaal en we bestellen er een broodje kroket. Een van de laatste die ze hadden, begrijpen we even later. Vanaf het terras zie je de ophaalbrug die redelijk vaak open moet.

De route is 29 kilometer lang, een mooie afstand. Op de terugweg krijgen we op het vlakke deel bij Baarlo de wind flink tegen, maar de temperatuur is lekker, dus het deert ons niet.

Voordat we terug gaan naar de auto rijden we nog een keer door Blokzijl. Het dorp dateert al van de 15e eeuw en was jarenlang belangrijk voor de handel. De turf die in het achterland gewonnen werd, zorgde voor veel bedrijvigheid.

Vanuit Blokzijl rijden we naar de Ezumakeeg in Noord-Friesland waar ik vaak kwam om de watervogels en steltlopers te bekijken. Ook nu zitten er veel vogels, de goudplevieren vind ik zelf het mooist.

Heerlijk eten

We rijden van de Ezumakeeg in 40 minuten naar Westernieland, een klein dorp ten oosten van Pieterburen in het noorden van Groningen. Eromheen liggen landbouwgebieden met uitgestrekte akkers en het is er erg rustig. Hoewel de gehele entourage bij "De Oude Smidse" wat gedateerd aandoet, is het eten er voortreffelijk. We laten ons de sucadebiefstuk dan ook goed smaken. Het was een heerlijke dag. Het weerzien met de Weerribben na meer dan 25 jaar beviel ons prima.

Donderdag 23 september. Als we wakker worden, waait het flink en is het weer grijs. Na een lekker ontbijt rijden we naar Noordpolderzijl aan de Waddenzee om even over de dijk te kijken. Het plan om langs de waddenkust te gaan fietsen laten we varen vanwege de harde wind. Noordpolderzijl is hét startpunt voor het wadlopen, maar nu is het er guur en verlaten. De buitendijkse schorren liggen er op een paar vogels en wat paarden na desolaat bij. We nemen enkele foto's en besluiten dan om naar het Drents-Friese Wold bij Appelscha te rijden. Dat is bijna een uur rijden, maar we nemen de binnenwegen en verkennen zo het grensgebied tussen Groningen en Friesland.

We kunnen Appelscha snel vinden, maar dan wordt het zoeken naar een beginpunt. Na diverse pogingen en wat wegen die we twee of driemaal hebben gezien, belanden we bij de Wilhelminahoeve, een camping aan de Canada. Hier drinken we een cappuccino in de cafetaria van de camping die net open is gegaan om 12:00 uur. Buiten het bedienend personeel zijn wij de enige gasten in het met weinig ambiance omgeven lokaal met "keukenstoelen en geplastificeerde tafeltjes". Maar de cappuccino smaakt prima, is niet duur en er is ook een WC, ook niet onbelangrijk. Na de koffiestop rijden we naar punt 87 vanwaar we tegen de klok in de route van ruim 20 kilometer rijden.

Met de wind in de rug steken we het Aekingerzand over en wanneer we een bankje zien dan pauzeren we even voor wat drinken en wat te eten.

Onderweg krijgen we wel wat spetters, maar het mag geen naam hebben verder. Het is rustig en wij vermaken ons prima. Niet alle restaurants zijn open , maar bij restuarant De Bosberg, even buiten Appelscha, scoren we een lekker soepje. We zijn blij dat we hier in het bos weinig last van de wind hebben en we zijn ook blij dat we de fietsen hebben meegenomen. Na tweeenhalf uur zijn we weer bij de auto en rijden via de kortste route terug naar Westernieland. Dat brengt ons langs allerlei kleine weggetjes en dijkjes waar we blij zijn dat we niemand tegenkomen onderweg. Passeren lijkt ons daar onmogelijk.

Bijna brand in de meterkast

Nadat ik al tweemal op Terschelling brandalarm middenin de nacht heb meegemaakt, lijkt het wel of ik en het hoge noorden altijd wel iets met brand of brandalarm hebben. Deze keer blijkt het brandalarm in de net nieuw geplaatste meterkast van De Oude Smidse af te gaan tijdens het koken. Jörg laat ons vast weten dat hij er niet zeker van is of hij wel eten op tafel kan zetten vandaag. We zitten dus met alle gasten in het donker in de eetzaal te wachten totdat er een monteur is geweest. Die laat even op zich wachten, maar als hij er eenmaal is dan is het euvel snel verholpen en is Jörg in staat mij twee heerlijke scholfilets voor te schotelen.

24 september 2021. Na een goed ontbijt nemen we afscheid van Yvonne en Jörg, de eigenaren en uitbaters van het hotel dat volgende week voor zes maanden sluit omdat ze een halfjaar met een camper door Europa gaan trekken. Wij pakken de auto in en rijden zuidwaarts richting Spier. We parkeren op de grote parkeerplaats achter het van der Valkhotel en nemen een cappuccino in de Boslounge.

Het plan is om een rondje van 21 kilometer te maken waarbij we in de richting van de klok vanaf de Boslounge (44) naar het bezoekerscentrum (57) rijden en daarna noordwaarts de heide zullen oversteken.

De zon is er niet, maar het is prima fietsweer. Via enkele vennetjes rijden we in zuidelijke richting. Daarna gaat het westwaarts langs boerderijen en akkers totdat we noordwaarts richting bezoekerscentrum rijden. Het centrum zelf laten we echter liggen, we rijden door naar de schaapskooi waar we slechts een drietal schapen aantreffen. De kudde, of een van de kuddes beter gezegd, loopt een paar honderd meter verderop.

Om een goede foto van een schaap in de stal te maken, moet ik wat prutsen aan de instellingen, want een flitser heb ik niet bij me. Het Drents heideschaap buiten is gemakkelijker te platen.

We steken de heide over. Halverwege wordt het pad geblokkeerd door een schaapskudde. De schaapherder zorgt ervoor, samen met zijn hond, dat we er even later door kunnen.

Na 21 kilometer rijden we weer de parkeerplaats op en zetten de fietsen weer op de fietsendrager. Het was voor het eerst dat we deze nieuwe drager gebruikten en we hebben er veel plezier van gehad. Het waren een paar leuke dagen en we hebben heerlijk kunnen fietsen. Het smaakt naar meer.